AKLIM NEFRETİN ATEŞİNDE

Öndeyiş;
Küller küle, dumanlar dumana…
Yalnızlık korkusuyla devinen duygu fukaralarına;
Hiçbir namussuz geceyi pas geçmeyen his yoksullarına;
Yalnızlıklarını “stepne dostluklar” ile saklayanlara;

(Gök)yüzleriniz karanlık, varlığınız dehliz, coğrafyanızı bok götürüyor. Yakın tarihinizin nahoş manzarası tüm kimsesizliğe karşınızda dururken, siz yalan bir mutluluğu evlat edinmeye devam edin. Arkanızda bıraktığınız çukurları hayra, insanlara olan saygısızlığınızı kendinize olan saygınıza yorun. Çünkü, zaten her yaptığınız kendinize dönük.
Kadınlarınız mide bulandıran oyunlarla hemcinslerine bile çaresizlik koklatırken, erkekleriniz cinsel organlarını avuçlayıp tüm kadınları orospu ilan etsin. Şanzımanlı duygulara beş vitesli ihtirasların katıldığı ve biraların su gibi akıtıldığı gecelerde ruhunuza zevk zerk edin. Sonra namusdan dem, birbirinize gem vurun. Ve durmadan çoğalın. Kitlelileriniz yığın, yığınlarınız çetelerce dost olsun. Bir gruba dahil olmanın dayanılmaz hafifliği ile hipnotize olup, kafesi açılan sırtlan kümelerine dönüşün. Korkularınızı, korkularınıza sığınıp söylediğiniz yalanlarınızı, yalanlarınız gözükmesin diye kullandığınız maskelerinizi koruyun.
Sorsanız çok yıpranmışlar; değmeyin göz yaşlarına. Bu kayıtsızlık, bu en yakınını bile göremeyecek kadar körlükten kaynaklı kusurlar hep bu göz yaşının sonucu onların dimağında. Ama ceplerini boşaltsa sağında kusurları solunda sebepleri. Kusur sebep ilişkisinde hep sütten çıkma ak kaşık birileri. Bide “kendiyle barışık olma” olmuş bu kusurları kabullenmenin ismi.
Hepiniz için sancıdan bozma bir nefretim var. Gölgenizden bile kaçıyorum. Şeffaf yüzlerinize, nasır bağlamış bilinçlerinize, yalana boğulmuş söz dizimlerinize kusmak, “mezarlarınıza tükürmek” istiyorum.

Sondeyiş;
Küller küle, dumanlar dumana…
yalanlar gerçeğe
gerçekler isyana
isyanlar namlusu size dönük bir silahın tetiğine abanmaya dönüşecek
ve kader sizin için intiharla bile bitemeyecek mutsuz bir son hazırlayacak…